İlhan Tarus
(27 Ocak 1907- 8 Ocak 1967): Yazar. Tekirdağ’da doğdu. Ailesi Bulgaristan’ın Razgrad şehrinden göç etmiştir. İlk ve orta tahsilini Tekirdağ, Biga, Niğde, Erbaa, Konya ve Kütahya’da tamamladı. İstanbul Kabataş Erkek Lisesinin 10. sınıfındayken imtihanla A.Ü. Hukuk Fakültesine girdi ve buradan mezun oldu (1928). Pazarcık (Kahraman Maraş), Edirne ve Kayseri’de savcılık ve hekimlik yaptı (1929-1932)..Vazifesine son verilince İstanbul’da gazeteciliğe başladı. Musahhih ve muhabir olarak çalıştı (1932-45). Kununî yollardan eski görevine döndü (1946-1957). Zafer gazetesinde röportajları ve fıkraları yayınlandı. En son Ankara Adliyesi Kütüphanesi memuru idi. Ankara’da öldü. Cebeci Mezarlığında gömülüdür.Hikâyeleri Haber, Servet-i Fünûn-Uyanış, Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yeditepe gibi dergilerde yayınlandı.
İlhan Tarus, hikâye ve romanlarının konusunu gündelik hayattan almıştır.
Hikâyeleri: Doktor Monro’nun Mektubu (1938), Tarus’un Hikâyeleri (1947), Apartman (1950), Karınca Yuvası (Büyük hikâye, 1952), Ekin İti (1953), Köle Hanı (1954). Romanları: Yeşilkaya Savcısı (1955), Var Olmak (1957), Uzun Atlama: Bir Endüstrileşmenin Romanı (1957), Hükümet Meydanı (1958), Duru Göl (1961), Vatan Tutkusu (1967). Oyunları: Ceza Hâkimi (1940), Bir Gemi (1942), Suavi Efendi (1962). İncelemesi: Ahiler (1947).
Yazar hakkında Mustafa Kurt’un yüksek lisans tezi: İlhan Tarus Hayatı ve Eserleri Üzerine Monografik Bir İnceleme (2001).
İLGİLİ ÖYKÜLER
