Sami Hazinses
1925’te, Diyarbakır’da doğdu. Asıl adı Samuel Agop Uluçyan’dır. Türkiye Ermenisi’dir. İlkokulu bitirdikten sonra poşuculuk yapmaya başladı. İlk âşık olduğu kadın yüzünden Diyarbakır’ı terk etti. Şehri terk ettikten sonra ailesini bir daha görmedi. İmkânsız aşkı Gül’ü ise hiç unutmadı. Yazdığı tüm şarkılarda onu andı.
Celal Güzelses’in yönettiği Musiki Cemiyeti’ne katıldı. Bu cemiyette güfte ve beste yaptı, bestelediği şarkıları seslendirdi. Sesinin hazinliğinden dolayı “Hazinses” soyadını aldı. 1950’lerin başında iş bulmak için İstanbul’a geldi. İstanbul’a geldiğinde hemşehrilerini buldu ve kendisi gibi asıl isimlerini kullanmayan Danyal Topatan ve Vahi Öz ile birlikte yaşamaya başladı. Burada gerçek adını ve geride bıraktığı ailesini sır gibi sakladı. Bir süre dokuma fabrikasında, ardından Terzi Agop’un yanında çalıştı. Burada, dokuma makinesinin çıkardığı ses ona musiki gibi geldi ve “Bir Dilbere Müpteladır Gönlüm” adlı şarkısını besteledi.
1963 yapımı “Kara Davut” filmiyle sinemaya adım attı. “Korsan” (1957), “Şoför Nebahat” (1960, 1970) ve “Şoför Nebahat ve Kızı” (1964) filmlerinin müziklerini yaptı. Hazinses’in bestelediği “Bir Dilbere Müpteladır Gönlüm” şarkısı Zeki Müren tarafından, “Derdimi Kimlere Desem” şarkısı Sevim Tanürek, Müslüm Gürses ve İbrahim Tatlıses tarafından, “Yeter Ağlatma Beni” adlı şarkısı ise Müslüm Gürses tarafından seslendirildi.
Son âşık olduğu kadın, dönemin en çok iş yapan yapımcılarından birinin sevgilisi idi. Yapımcı, durumdan haberdar olduğunda Hami Hazises’i kara listeye aldı ve onun setlerde yer almasına engel oldu.
Bir röportajda kendisine gerçek kimliği sorulduğunda önce öfkeyle, “Ermeni değilim ben!” cevabını verdi. Daha sonra ise boynu bükük bir şekilde: “Eski sempati kalmıyor. Gerçek kimliğimin bilinmesini bu yüzden istemiyorum. Yazmayın bunları, ben öldükten sonra yazın.” dedi.
Mıgırdiç Margosyan, “Gâvur Mahallesi” adlı kitabında hemşehrisi olan Hazinses’in ailesinden de söz etti.
1980’de emekli oldu. Sinema Yazarları Derneği kendisine 2000’de Onur Ödülü verdi. Dönemin İstanbul Valisi Erol Çakır’ın talimatıyla Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı Fonu tarafından kendisine maaş bağlandı. Ömrünün son yıllarında bir hastanenin 7 kişilik odasında kalırken sevenlerinin ricası üzerine tek kişilik özel bir odaya alındı. Ancak rahat etmek yerine bu duruma sinirlendi ve ömrü boyunca zaten yalnız yaşadığını, kalabalık odasında mutlu olduğunu, oraya dönmek istediğini dile getirdi.
Son zamanlarını Göztepe Semiha Şakır Huzurevi’nde geçirdi. 23 Ağustos 2002’de kalp yetmezliği nedeniyle vefat etti.
Oyuncu olarak 480 üzerinde yapımda yer aldı.
Başlıca filmleri şunlardır:
• Ateşten Gömlek (1950)
• Köprüaltı Çocukları (1953)
• Kanlı Nigar (1955)
• Kırık Plak (1959)
• Çalıkuşu (1966)
• Ekmekçi Kadın (1972)
• Rabia (1973)
• Bitirimler Sınıfı (1975)
• Gülşah (1975)
İLGİLİ ÖYKÜLER
