Olcay Önertoy

Olcay Önertoy

(1934 - ): Edebiyat araştırmacısı. Ankara’da doğdu. Ankara Kız Lisesini, A.Ü. Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Klasik Şark Dilleri ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. 1957’de mezun olduğu fakültenin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne asistan oldu. 1962’de doktorasını tamamladı. 1970’te doçentliğe, 1989’de de profesörlüğe yükseldi. 1978-1982 yılları arasında Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde ve Beykent Üniversitesinde ders verdi. 2002’de emekliye ayrıldı.

1975-1980 yılları arasında Türk Dil Kurumu ve Türk Dili dergisi yazı kurulunda bulundu. 1992-2002 yılları arasında ise Dil Derneği ve Çağdaş Türk Dili dergisinin yazı kurulu üyeliğini, derginin genel yayın müdürlüğünü ve derneğin iki yıl başkanlığını yaptı.

Araştırmaları: Halid Ziya Uşaklıgil’in Romancılığı ve Romandaki Yeri (1965), Tanzimat Sonrası Osmanlıca Metinler (İsmail Parlatır ile, 1977), Edebiyatımızda Eleştiri-Tanzimat ve Servet-i Fünûn Dönemleri (1998), Reşat Nuri Güntekin (1979), Tanzimat Döneminde Edebiyat Anlayışı (1980), Cumhuriyet Dönemi Türk Romanı ve Öyküsü (1980), Yazın Terimleri Sözlüğü (Beşir Göğüş, Dr. Ferhan Oğuzhan, Mahir Ünlü, Sevinç Koçak ile, 1998).