Müstecâbizâde İsmet İbrahim

Müstecâbizâde İsmet İbrahim

(1868- 1917): Şair, yazar. Balıkesir’de doğdu. Kayseri İdadîsini, İstanbul Hukuk Mektebini bitirdi. Devrin gazete ve dergilerinde yazılar yazdı. Sürgündeki Genç Osmanlılar’la mektuplaştığı için beş yıl kelebentliğe mahkûm edildi. Midilli’de cezasını bitirdikten sonra İzmir’e gitti. Reji İdaresi Umûr-ı Hukukiye müdürlüğüne tayin edildi. İzmir’de 5 sayı çıkabilen Hıyâban adlı edebî dergiyi yayınladı. Meşrutiyetten sonra İstanbul’a gittiyse de tekrar İzmir’e döndü. Isparta İstinaf Hukuk Riyasetinde iken orada öldü.

Müstecâbizâde İsmet, Muallim Naci tesirinde şiirler yazmıştır.

Eserleri: Furûk-ı Elfâz (Mana ve kullanım farkı bulunan kelimeler, 1893), Terâne (Nazım-nesir karışık, 1893), Dâsıtan-ı Zafer (1896), Nâilî-i Kadîm (1900), Şükûfeçîn (İzmir’de Âhenk gazetesinde yayınlanan yazıları, 1911), Tetimme-i Lugat-ı Naci (Muallim Naci’nin F harfine kadar yazdığı lügatı tamamladı, 1890). Ömer Hayyam’ın rubaîlerinin 177’sini ve Lamartine’in Rafael’ini arkadaşı İskender’le tercüme etti.