Kemal Bekir

(1924 - ): Yazar. Denizli-Çivril’de doğdu. Asıl adı Kemal Özmanav’dır. İlk ve orta okulu Denizli ve İzmir’de okudu. 1949’da Ankara Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümünü bitirdi. Devlet Tiyatrosunda oynadı. 1951 tevkifatında komünistlik suçundan bir süre hapis yattı. Hapisten çıktıktan sonra muhasebeci olarak çalıştı. 1959’da İstanbul Şehir Tiyatroları’na geçti; oyunculuk ve yönetmenlik yaptı. 1980’den sonra İstanbul Devlet Tiyatrosunda görev aldı. 1989’da emekliye ayrıldıktan sonra 1995’e kadar Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinde ders verdi.

İlk şiiri İstanbul dergisinde çıktı (1944). Sonra romanlar ve oyunlar yazdı. Yerli ve yabancı birçok romanı oyunlaştırdı. İzmir’de yayınlanan Fikirler dergisinin hemen her sayısında hikâyeleri çıktı (1947-1950, 36 sayı).

Hikâyeleri: Fatma Hanımın Erik Ağacı (1970), Bayrama Yakın (1975). Romanları: Hücre (1952), Yabancılar (1958), Kaçaklar (1961), Kanlı Düğün (1997).

Oyunlarından Utanmaz’ı Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın aynı adlı romanından, Düşüş’ü Nahit Sırrı Örik’in Abdülhamid Düşerken adlı romanından oyunlaştırdı.