Karacaoğlan
(XVII. yüzyıl): Saz şairi. Hayatı hakkında fazla bilgiye sahip değiliz. Şiirlerinden XVII. yüzyılda Güneydoğu Anadolu’da yaşadığı anlaşılıyor.Hece vezni ile millî zevke, geleneğe uygun şiirler söyleyen Karacaoğlan saz şiirinin başarılı örneklerini vermiştir. Ünü Osmanlı sahasının bir ucundan bir ucuna yayılan, hayatı hakkında menkabeler oluşan Karacaoğlan koşma, destan, semaî gibi türlerde aşk, gurbet, tabiat, yurt güzellikleri temalarını işledi. Göçebe Türkmen aşiretlerinin günlük hayatını, göçlerini, düğünlerini, giyim kuşamlarını, yeme içmelerini, aşk ve ahlâk anlayışlarını şiirlerinden takip edebiliriz.
Karacaoğlan halk şiirinde bir ekoldür. Koşma, türkü, semâi, varsağı ve destan nazım şekillerini kullanmış, şiirlerini 4-4-3 veya 6-5 duraklarıyla 11’li ve 4-4 duraklarıyla 8’li hece kalıbıyla söylemiştir.
Karacaoğlan’ın şiirleri üzerinde çok sayıda yayın yapıldı: Sadettin Nüzhet Ergun: Karacaoğlan-Hayatı ve Şiirleri (1933), Cahit Öztelli: Karacaoğlan-Bütün Şiirleri (1970), Mustafa Necati Karaer: Karacaoğlan Hayatı, Sanatı ve Şiirleri (1973), Müjgan Cumbur: Karacaoğlan- Şiirleri ve Hayatı (1972). Nejat Sefercioğlu: Karacaoğlan Bibliyografyası (1981).