İsmail Beliğ

İsmail Beliğ

(1668-1730): Divan şairi, tezkireci. Bursa’da doğdu. Bursa’da yetişti; Arapça ve Farsça öğrendi. Babası Emanetçi Mescidi imamı Şahin Emirzâde Seyyid İbrahim Efendinin ölümü üzerine aynı camiye imam oldu. Tokat’ta nâib olarak bulundu. Tekrar Bursa’ya dönerek Emir Süleyman imaretinde çalıştı. Son olarak Haremeyn Evkafı Mahkemesi kâtipliği yaptı.

Tezkirelerde kuvvetli bir şair olduğu belirtilir. Ancak Divan’ı henüz ele geçmemiştir.

Eserleri: Şehrengiz (Bursa’nın güzelliklerini anlatır, 1707’de tamamladı), Sergüzeştnâme-i Fakîr be-Azîmet-i Tokat (1702’de Tokat’a giderken gördüklerini ve orada başından geçenleri anlattığı mesnevîsi), Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-Nâdiredân (Bursa tarihi olarak da tanınır. Beş bölümdür. Bursa’da yatan padişahlar, şehzâdeler, vezirler, âlimler, şeyhler, hekimler ve şairlerin hayatlarını verir. 1884’te basıldı. Bu esere daha sonra iki zeyl yazdı: Gülzar-ı Süleha, Gülzar-ı İrfan), Nukbetü’l-Âsâr li-Zeyli Zübdetü’l-Eş’âr (Kafzâde Fâizî’nin Zübdetü’l-Eş’ar’ına zeyl olarak yazdığı şuarâ tezkiresi, 1621-1726 yılları arasında yaşamış 414 şairin hayatını anlatır. Abdülkerim Abdülkadiroğlu yeni harflerle yayınladı, 1985), Gence-i Sâyegan (Edebiyat hâl tercümesi, fıkıh meselelerini içine alır), Gül-i Sad-berg.