Fahri Celâl Göktulga
(1895 - 3 Haziran 1975): Yazar. İstanbul’da doğdu. İstanbul Tıp Fakültesini bitirdi (1918). Akıl hastalıkları ihtisası yaptıktan sonra İstanbul ve Manisa’da hekim olarak çalıştı. İstanbul’da öldü.Şair, Nedim, Ümid, Dördüncü Kitab ve Âyine gibi dergilerde F. Celâleddin imzası ile çıkan (1918-1923) hikâyeleri ile tanındı. Cumhuriyet (1950) ve Yeni İstanbul gazetelerinde haftalık fıkralar yazdı (1954).
F. Celâl, Ömer Seyfeddin çizgisinde bir hikâyecidir. Konularını ve kahramanlarını hayattan almıştır. Hikâyelerinin başı, ortası ve sonu bellidir. Günlük hayatın az görülen, özellikli meselelerini değerlendirmiştir. Bir ruh doktoru olarak hikâyelerinde mesleğinin imkânlarından faydalanmıştır. F. Celâl’in hikâyelerinde İstanbul’un renkli hayatının mizahî bir hava içinde anlatıldığını görürüz.
Eserleri: Talâk-ı Selâse (1923), Kına Gecesi (1927), Eldebir Mustâfendi (1943), Avurzavur Kahvesi (1948), Salgın (1953), Rüzgâr (1955, içinde fıkraları da var), Çanakkale’deki Keloğlan (1960). Mustafa Baydar. Bütün Hikâyeleri’ni yayınladı (1973).
Muhtar Tevfikoğlu’nun kitabı: Fahri Celal Göktulga (1993).