Abdülkadir Karahan

Abdülkadir Karahan

1913 yılında Şanlı Urfa’nın Siverek ilçesinde doğdu. İzmir Öğretmen Okulunu ve İzmir Lisesini (1934), İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü ve İstanbul Yüksek Öğretmen Okulunu bitirdi (1939). Samsun ve İzmir liselerinde edebiyat öğretmenliği yaparken "Fuzulî-Muhiti, Hayatı ve Şahsiyeti" konulu doktora tezini bitirdi (1945). 1947’de Edebiyat Fakültesine asistan olarak girdi. 1952’de doçentliğe, 1963’te profesörlüğe yükseldi. 1982’de emekliye ayrıldı. Şanlı Urfa’da adına bir kütüphane kuruldu; bütün kitaplarını oraya verdi. 28 Temmuz 2000 yılında İstanbul’da öldü.

Şiirleri: Güneşin Doğduğu Yurt (1934). Araştırmaları: Fuzulî’nin Mektupları (1948), Fuzulî-Muhiti, Hayatı ve Şahsiyeti (Doktora tezi, 1949), Câmî’nin Erbaîn’i ve Türkçe Tercümeleri (1952), Nâbî (1953; gn. Bs., 1987), Nef’î (1954; gen. Bs., 1986), İslâm-Türk Edebiyatında Kırk Hadis (1954), Fatih Şair Avnî (1954), Fuzulî, Poete En Trois Langues (Fuzulî’nin üç dilde şiirleri, 1959), Türkiye’de Muhammed İkbal (1962), Tercümanü’l-Ümem (1962), Figanî ve Divânçesi (1966), Nef’î Divanından Seçmeler (1971), Dr. Muhammed İkbal ve Eserlerinden Seçmeler (1974; Doğudan Gelen Ses İkbal adıyla, 2001), Eski Türk Edebiyatı İncelemeleri (1981), Müslümanlığın Temel Bilgileri (1981), Türk Kültürü ve Edebiyatı (1988), Urfalı Mehmet Şevket ve Şiirleri (1991).